Poremećaji pokreta 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 20 | Nivo: Medicinski fakultet

Poremećaji pokreta obuhvataju širok raspon stanja koja se karakterišu (a) poremećajima voljnih pokreta ili (b) postojanjem neodgovarajućih, nevoljnih pokreta (diskinezija), i tradicionalno se vezuju za poremećaje bazalnih ganglija (BG: kaudatus, putamen, globus pallidus, subtalamičko jedro i substantia nigra). U funkcionalnom smislu međutim, BG su samo jedinice većih neuronskih krugova kroz koje određena motorna informacija prolazi tokom svoje obrade u mozgu. Kada je u pitanju tzv. motorni neuronski krug on potiče iz pre- i postcentralnih delova kore mozga, prolazi kroz motorne delove BG (putamen, kao ulazna, i unutrašnji segment globusa pallidusa, kao izlazna struktura) do ventrolateralnog jedra talamusa, a odatle nazad do motorne i premotorne kore, kao i suplementarne motorne areje. Opisani krug u kome učestvuju BG značajan je za započinjanje i održavanje željenih, a istovremeno potiskivanje neželjenih motornih programa.
Bolesti BG uključuju dve kategorije motornih poremećaja: hipokinetski i hiperkinetski sindrom. Hipokinetski sindrom podrazumeva siromaštvo spontane motorike (primer je Parkinsonova bolest), dok se hiperkinetski sindrom u kliničkom smislu izjednačava sa nevoljnim pokretima (diskinezijama).
Parkinsonizam i Parkinsonova bolest
Parkinsonizam je klinički sindrom koji se karakteriše tremorom, akinezijom/bradikinezijom i rigiditetom. Ovaj sindrom može biti izazvan različitim bolestima i stanjima i lekar je dužan da zna razliku između koncepta parkinsonizma kao sindroma i Parkinsonove bolesti (PB), koja je samo jedan, idiopatski entitet iz ovog sindroma.
PB = primarni (idiopatski( parkinsonizam.
Uzroci parkinsonizma se mogu grubo podeliti u 4 grupe (Tabela 128): primarni (idiopatski), sekundarni (simptomatski; nastaje usled dejstva poznatog faktora), atipični (parkinsonizam-plus sindromi u kojima se pored parkinsonizma identifikuju i drugi neurološki poremećaji kojih nema u PB (rani autonomni poremećaji, cerebelarni i piramidni znaci, poremećaj pokretljivosti bulbusa, rana demencija, amiotrofija() i parkinsonizam u okviru naslednih neurodegenerativnih bolesti.
Parkinsonova bolest
Bolest je dobila ime prema londonskom lekaru Jamesu Parkinsonu, koji je 1817. godine u svojoj monografiji An Essay on Shaking Palsy identifikovao osnovne karakteristike bolesti (latinski paralysis agitans).
Epidemiologija Parkinsonove bolest. Parkinsonova bolest je najčešći entitet sindroma parkinsonizma, od koje boluje približno svaka stota osoba starija od 60 godina.
Kliničku sliku PB karakteriše trijas: bradikinezija, rigiditet i tremor, dok je za samu dijagnozu bolesti potrebno prisustvo najmanje dva od ova tri osnovna znaka. U kasnijim fazama bolesti se ispoljava i četvrti ključni znak – posturalna nestabilnost.
(A) Bradikinezija, koja je glavni uzrok funkcionalne onesposobljenosti obolelih od PB, obuhvatasiromaštvo spontane motorike, otežano započinjanje i sporost pokreta, smanjivanje njihove amplitude i gubitak ritma. U početku bolesti, bradikinezija se ispoljava u teškoćama i produženom vremenu potrebnom za zakopčavanjem dugmadi, vezivanje pertli ili korišćenje pribora za jelo, na koje se nadovezuje usporeno i teško ustajanje iz niskih i mekih sedišta, kao i problemi sa okretanjem u krevetu. Neki bolesnici uočavaju progresivno smanjivanje slova tokom pisanja, mikrografiju. Normalni asocirani pokreti (sinkinezije) tipa pokreta mahanja rukama tokom hoda i gestikulacije tokom razgovora, znatno su smanjeni ili u potpunosti izostaju. Lice je hipomimično (facies hypomimica ili lice-maska), treptanje retko i ponekad pljuvačka curi iz uglova usana. Međutim, termin sijaloreja nije adekvatan, jer se u PB ne radi o povećanom lučenju, već o poremećenoj evakuaciji pljuvačke usled usporenog spontanog gutanja.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]